https://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/2485157
15/7/2021
Παρότι η συζήτηση περί εμβολίων καταλαμβάνει το μεγαλύτερο ποσοστό του δημόσιου (και ιδωτικού) λόγου, επικρατεί ένα νέφος ασάφειας και έλλειψης στοιχειώδους επάρκειας δεδομένων. Απο τα νανο-ρομπότ και μικροτσιπ των λεγόμενων ψεκασμένων συνωμοσιολόγων, έως τα όλο και λιγότερο πειστικά “όχι, δεν είναι γενετική μηχανική” των επίσημων διαδικτυακών λογοκριτών, η όλη συζήτηση ναρκοθετείται από τέτοια πόλωση και βομβαρδισμό από εξωφρενικά “αδιάσειστα επιστημονικά δεδομένα” που συχνά οι άνθρωποι, κουρασμένοι απο αυτό το πλήθος αντικρουόμενης πληροφορίας, διαμορφώνουν μια οικεία στην ψυχοσυνθεσή τους άποψη και κλειδώνουν σ΄αυτή. Έχουμε έτσι μορφωμένους και γενικά λογικούς ανθρώπους που ετοιμάζονται να κάνουν (ή και έχουν κάνει ήδη) το εμβόλιο και αγνοούν βασικά δεδομένα για τις τεχνολογίες του. Και αντίστοιχα, επίσης λογικούς ανθρώπους που στην προσπάθεια να τεκμηριώσουν την αρνητική τους θέση, καταφεύγουν σε υπερβολικές κινδυνολογίες.
Πιστεύω πως το ζήτημα του εμβολιασμού και δη, του υποχρεωτικού, είναι πρωτίστως πολιτικό και όχι ιατρικό, εντούτοις οι ιδιαιτερότητες αυτών των γενετικών νανοσυσκευών που αποκαλούνται εμβόλια, απαιτούν μια πρώτη διασαφήνιση του βιοτεχνολογικού υποβαθρού τους. Θα κάνω οπότε μια προσπάθεια σύνοψης για το τι είναι γνωστό για τις διάφορες εμβολιαστικές τεχνολογίες με τη φιλοδοξία αυτό να λειτουργήσει ως μια πρώτη βάση για την περαιτέρω εμβάθυνση στο θέμα – και στις πιο τεχνικές, πολιτικές και επιστημονικές, λεπτομερειές του.
Παραδοσιακά (με σεμεδάκι) εμβόλια
Όλα τα εμβόλια μέχρι και το 2020 (με εξαίρεση κάποιες εργαστηριακές και μικρής κλίμακας δοκιμές των τελευταίων χρόνων σε νέες τεχνολογίες) στηρίζονται στη “μόλυνση” του ανθρώπινου σώματος με ένα “ακίνδυνο” στέλεχος του ιού, έτσι ώστε να εκπαιδευτεί το ανοσοποιητικό σύστημα στην αντιμετωπισή του. Είτε με κάποιο αδρανοποιημένο στέλεχος (έναν ιό που έχει απονεκρωθεί με υπεριώδεις ακτινοβολίες πχ) που δε μπορεί να μολύνει τον οργανισμό είτε με κάποιο εξασθενημένο στέλεχος του ιού (απο κάποια φυσική μετάλλαξη, ή απο κάποια εργαστηριακή διαδικασία) που ναι μεν είναι ζωντανός ιός, αλλά δεν έχει την ικανότητα να αναπαραχθεί και να βλάψει τον ανθρώπινο οργανισμό (πχ επειδή δεν αντέχει σε θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών), ή -σχετικά πιο πρόσφατα- με μια χαρακτηριστική, εργαστηριακά παρασκευασμένη, πρωτεΐνη της επιφάνειας του ιού.
Αυτά είναι τα λεγόμενα παραδοσιακά εμβόλια και αποτελούν σχεδόν το 100% των προγραμμάτων εμβολιασμού. Πρόκειται για μια τεχνολογία δοκιμασμένη σε βάθος χρόνων.
Το κάθε ξεχωριστό εμβόλιο έχει ωστόσο τις δικές του παραμέτρους (το υλικό του “περιβλήματος” του εξασθενημένου ή απονεκρωμένου ιού, το υλικό της καλλιέργειας των εξασθενημένων στελεχών, τις ίδιες τις ιδιότητες των εξασθενημένων ιικών στελεχών κτλ) και σε καμία περίπτωση δε μπορούμε να μιλάμε για μια γενικά ασφαλή τεχνολογία. Για παράδειγμα ο υποτίθεται ακίνδυνος εξασθενημένος ιός πολυομελίτιδας που χρησιμοποιήθηκε σε μαζικούς εμβολιασμούς στην αφρική, όντως περιόρισε τον άγριο ιό, αλλά πλέον μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και προκαλεί επιδημίες ήμερης πολυομελίτιδας. Κάποια απο τα χημικά πρόσθετα στα εμβόλια έχουν κατηγορηθεί για πρόκληση νευρολογικών βλαβών, ενώ διάφορες παταγώδεις (και θανατηφόρες) εμβολιαστικές αποτυχίες (όπως για την γρίπη των χοίρων το 1976 στην αμερική, για την H1N1 στην ευρώπη το 2009, ή για τον HPV στην ινδία το 2010), θέλουν η κάθε μια μελέτη ξεχωριστά για το τι πήγε λάθος.
Το βασικό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι πως το ανθρώπινο σώμα δεν είναι μια “περίπλοκη μηχανή” όπου ισχύουν 100% οι αναγωγικές και επαγωγικές μέθοδοι, αλλά ένας εξαιρετικά πολύπλοκος ζωντανός οργανισμός με πολλαπλά επίπεδα συσχέτισης και ολιστικού τύπου οργάνωση, την κατανόηση του οποίου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καυχιέται πως έχει πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο η επιστήμη. Και ειδικά σ΄ό,τι αφορά το ανθρώπινο ανοσοποιητικό, η σύγχρονη επιστήμη δε γνωρίζει σχεδόν τίποτε. Τα ολοένα και αυξανόμενα αυτοάνοσα νοσήματα δείχνουν ξεκάθαρα αυτή την τρομακτική άγνοια: η σύγχρονη ιατρική δεν έχει άλλο τρόπο αντιμετώπισης παρά την γενική ανοσοκαταστολή, μπας και έτσι σταματήσουν τα συμπτώματα.
Η κάθε παρέμβαση οπότε στον ανθρώπινο οργανισμό, ειδικά σ΄ό,τι αφορά τη διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος, εμπεριέχει ένα μεγάλο ποσοστό αβεβαιότητας. Όσες in vitro δοκιμές και να γίνουν, κανείς δε μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα πως θα αντιδράσει στην πραγματικότητα το ανθρώπινο σώμα με το βομβαρδισμό του πχ με εκατομμύρια απονεκρωμένων ιών. Η ανάγκη μαζικής δοκιμής σε πραγματικές συνθήκες είναι η βασική αιτία που διάφορες φαρμακευτικές αναζητούν μέρη με φτηνή αξία ζωής, πχ ινδία ή αφρική, για να πραγματώσουν τις συχνά δολοφονικές κλινικές μελέτες τους. Γενικά τα στάδια ελέγχου και δοκιμών, για το κάθε εμβόλιο, διαρκούν απο τρια έως και δέκα χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση ένα εμβόλιο που χορηγείται εδώ και 5 δεκαετίες, έχει ήδη παράξει έναν όγκο βιβλιογραφίας, στην οποία μπορεί η κάθε μια να ανατρέξει και να αποφασίσει υπεύθυνα -σε ένα βαθμό πάντοτε- για τον εμβολιασμό της. Σαφώς και καλό είναι να εξετάζουμε κριτικά το κάθε “παραδοσιακό” εμβόλιο, αλλά η λίγο-πολύ σταθερή τεχνολογική τους βάση και η συνήθως πολύχρονη χρήση τους προσφέρουν μια σχετική ασφάλεια. Ακόμα και έτσι, διαμάχες όπως αυτή που ξέσπασε με την πιθανή συσχέτιση του mmr με αύξηση κρουσμάτων αυτισμού, είναι δυσεπίλυτες και ο όποιος σκεπτικισμός για κάποια εμβόλια είναι καταρχάς υγιής και εύλογος.
Μεταμοντέρνα Εμβόλια
Απο τους τρεις διαφορετικούς τύπους εμβολιών που προσφέρονται στον δυτικό πολίτη, μόνο ο ένας είναι “παραδοσιακός”: αυτός του κινέζικου sinovax που στηρίζεται σε αδρανοποιημένο στέλεχος sars-cov-2. Επειδή η χρήση του είναι επι του παρόντος σχετικά περιορισμένη στη δύση (κυρίως σε βαλκανικές χώρες) δεν είναι σκόπιμο -για την ώρα- να επεκταθούμε σ΄αυτό.
Θα ασχοληθούμε οπότε με τους άλλους δυο τύπους που ουσιαστικά αποτελούν και το σύνολο των εμβολιαστικών επιλογών: τα εμβόλια crispr dna (astrazeneca, sputnik και johnson & johnson) και τα εμβόλια mrna (phizer και moderna). Αμφότερα έχουν τον ίδιο -πρωτοφανή στην εμβολιαστική ιστορία- στόχο: την παραγωγή των τμημάτων του ιού -στην προκειμένη περίπτωση την παθογόνο πρωτεϊνική ακίδα- από τα ίδια τα ανθρώπινα κύτταρα. Ενώ δηλαδή όλα ανεξαιρέτως τα εμβόλια μέχρι και σήμερα, εισήγαγαν τα ίδια τον ιό ή το περιβλημά του, τώρα τα ανθρώπινα κύτταρα αξιοποιούνται ως εργοστάσια παραγωγής παθογόνων με τα ενδεχόμενα ανοσολογικών καταστροφών να είναι ανοιχτά.
Αν και ο το επίδικο είναι κοινό, υπάρχουν δυο διαφορετικές τεχνολογικές προσεγγίσεις, αμφότερες σχετιζόμενες με τη βιοτεχνολογία και πρόκειται μάλιστα για τις δυο πιο δημοφιλείς καινοτόμες βιοτεχνολογικές εξελίξεις.
Α. Crispr Dna
Η τεχνική crispr χρησιμοποιεί το ένζυμο cas9 για την κοπτοραπτική ακριβείας σε συγκεκριμένες γενετικές ακολουθίες. Αν και είναι αντικείμενο μελέτης απο το 1985, μόλις τα τελευταία λίγα χρόνια έχει φτάσει στο επίπεδο τεχνικής ανάπτυξης ώστε να χρησιμοποιείται ευρέως – το νόμπελ χημείας του 2020 αφορούσε ακριβώς την ανάπτυξη αυτής της τεχνικής. Μέχρι και πρόσφατα η γενετική μηχανική στηριζόταν στο βομβαρδισμό του γονιδιώματος (κυρίως των φυτών) με ένα γονιδιακό κανονάκι για να επιτύχει τις επιθυμητές μεταλλάξεις ώστε τα φυτικά τερατάκια της monsanto να αντέχουν πιο πολλά φυτοφάρμακα ή να δίνουν μεγαλύτερους καρπούς. Όπως έχει εύστοχα περιγραφεί, ήταν κάπως “όποιον πάρει ο χάρος”. Με την τεχνική crispr ωστόσο, υποτίθεται πως μπορούμε να έχουμε κοπτοραπτική ακριβείας: απεικονίζουμε σε υπολογιστή το γονιδίωμα, εντοπίζουμε το τμήμα που θέλουμε να αντικαταστήσουμε και το επιτυγχάνουμε με ακρίβεια. Δε θα επεκταθώ στη ασφάλεια ή την ακρίβεια της ίδιας της τεχνικής, είναι άλλωστε πολύ καινούργια για να μπορεί να αποτιμηθεί. Ας κρατήσουμε ωστόσο το γεγονός πως είναι η πρώτη φορά ιστορικά που η γενετική μηχανική καταφέρνει να εισχωρήσει σε τέτοιο βαθμό στο βασικό της στόχο: το ανθρώπινο σώμα.
Στα εμβόλια dna λοιπόν χρησιμοποιείται ένας γενικά χαμηλής επικινδυνότητας ιός, στην περιπτωσή μας ο αδενοιός των πιθήκων- ένας ιός της μεγάλης οικογένειας των ιών του κρυολογήματος – και με την τεχνική crispr αφαιρείται τμήμα του γενετικού του υλικού και αντικαθίσταται με τα γονίδια που έχουν τις πληροφορίες για τη σύνθεση της πρωτεϊνικής ακίδας του sars-cov-2. Έχουμε δηλαδή ένα χιμαιρικό ιό, με γονίδια απο δυο διαφορετικούς ιούς, ο οποίος υποτίθεται ότι χρησιμοποιεί την αυξημένη ικανότητα μόλυνσης -δηλαδή εισαγωγής στο κύτταρο- του αδενοιού , μόνο που αυτός ο χιμαιρικός ιός όταν καταλάβει το κύτταρο αντί να αναπαράξει τον εαυτό του, αναπαράγει την πρωτείνη του sars-cov-2. Το γενετικά πειραγμένο dna του μεταφράζεται σε rna και το rna αυτό δίνει εντολή στα ριβοσώματα να φτιάξουν την πρωτεϊνική ακίδα.
Τέτοιου τύπου εμβόλια, ανασυνδυασμένων δηλαδή ιών, έχουν χρησιμοποιηθεί ξανά τα τελευταία χρόνια αλλά σε πολύ περιορισμένο πλαίσιο, κυρίως σε μικρές δοκιμές στη θεραπεία καρκίνου και σε κάποια εμβόλια γρίπης στην αμερική, είναι ωστόσο η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται σε τόσο μαζική κλίμακα. Πρόκειται για μια τεχνική που επειδή ακριβώς ενσωματώνει ένα απο τα πιο σημαντικά βιοτεχνολογικά επιτεύγματα, το crispr δηλαδή, προωθείται πολύ, αλλά τα μέχρι τώρα κλινικά δεδομένα για τη χρήση ανασυνδυασμένων ιών σε γονιδιακές θεραπείες (κυρίως σε καρκίνους) είναι αποθαρρυντικά: υπήρξε μεγάλο ποσοστό φλεγμονών και υπερβολικών ανοσολογικών αντιδράσεων.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, ο ανασυνδυασμένος ιός των εμβολίων dna εισχωρεί στον πυρήνα του κυττάρου για να αρχίσει να δίνει εντολές στα κύτταρα για την παραγωγή της πρωτεϊνικής ακίδας. Αυτό προφανώς αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο της γενετικής επιμόλυνσης, της ενσωμάτωσης δηλαδή τμήματος του ιικού dna στο ανθρώπινο dna. Μεγάλο τμήμα του ανθρώπινου γονιδιακού υλικού είναι απομεινάρι ιικού dna (εξ΄ου και διάφοροι βιολόγοι βλέπουν στους ιούς έναν κομβικό παράγοντα εξέλιξης), ίσως και αρκετά πάνω απο το μισό. Πρόκειται δηλαδή για κάτι που συμβαίνει και που άλλωστε περιγράφεται ως πιθανότητα και επίσημα. Το τι ακριβώς μπορεί να συμβεί με την ενσωμάτωση του γενετικά πειραγμένου ιικού dna στο ανθρώπινο γονιδίωμα, κανείς δε μπορεί να γνωρίζει. Προφανώς, καθώς κανείς δε μπορεί να προβλέψει σε ποιο ακριβώς σημείο του γονιδιώματος θα ενσωματωθεί το εργαστηριακό dna, η πιθανότητα γενετικών βλαβών και καρκίνων είναι μεγάλη. Υπάρχει επίσης η μικρή πιθανότητα γενετικής επιμόλυνσης των ανθρώπινων γαμετών – πράγμα που θα σημαίνει πως οι όποιες γενετικές ανωμαλίες θα είναι κληρονομικές. Μπορεί και να μη συμβεί και τίποτε, το ενσωματωμένο dna να ακολουθήσει το πάνω απο 90% του ανθρώπινου γενετικού υλικού, για το οποίο δεν έχει κανείς την παραμικρή ιδέα το τι ακριβώς κάνει (οι γενετιστές, σε μια σαφή ένδειξη του τρόπου σκέψης τους και της αγαθότητας των προθεσεών τους αποκαλούν αυτό το γενετικό υλικό τη λειτουργία του οποίου δε μπορούν να κατανοήσουν, junk dna). Μπορεί να μείνει σε λανθάνουσα κατάσταση μέχρι να ενεργοποιηθεί από κάποιο μελλοντικό συμβάν με απρόβλεπτες συνέπειες, ή μπορεί και να αποδειχθεί πως έχει κάποιες άγνωστες για την ώρα μακροχρόνιες συνέπειες. Αχαρτογράφητα νερά γεμάτα σκοπέλους, δίνες και θαλάσσια τέρατα.
Β. Mrna
Πρόκειται για το άλλο χαϊδεμένο παιδί της βιοτεχνολογίας. Είναι εξαιρετικά πρόσφατη: μόλις το 2018, ο τσέος της moderna, δήλωσε περιχαρής για το mrna: “ βρήκαμε τρόπο να χακάρουμε το ανθρώπινο λειτουργικό”. (Το να επισημάνει κάποιος σε αυτόν τον ηλίθιο πως ο άνθρωπος δεν είναι υπολογιστής και δεν έχει λειτουργικό σύστημα, ούτε άμα πάθει κάτι ο σκληρός του δίσκος τον αλλάζεις, θα ήταν σπατάλη λόγου και φαιάς ουσίας). Με την τεχνική αυτή κατασκευάζεται ένα κομμάτι rna που περιέχει την πληροφορία για την παραγωγή της πρωτεϊνικής ακίδας του sars cov-2 και περικλείεται σε μια κάψουλα απο λιπίδια ώστε να αντέξει μεγαλύτερο διάστημα και να μπορέσει να εισαχθεί στο ανθρώπινο κύτταρο. Όταν αυτό το νανοσωματίδιο εισαχθεί στο κύτταρο και πιο συγκεκριμένα στο κυταρόπλασμα, θα μπορέσει να παραμείνει αρκετό διάστημα ώστε να μεταδώσει την πληροφορία του rna του για την παραγωγή της γνωστής πρωτεϊνικής ακίδας από τα ριβοσώματα. Έχει δηλαδή το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με τα εμβόλια dna χωρίς όμως τη χρήση κάποιου ιού ως οχήματος.
Το rna απο μόνο του δε μπορεί να αντιγραφεί στο dna, οπότε αυτή η μέθοδος έχει υποτίθεται το πλεονέκτημα της διασφάλισης έναντι γενετικών βλαβών, σε σχέση με τα εμβόλια dna. Υπάρχει ωστόσο ένα ένζυμο, μια πρωτείνη με το όνομα ανάστροφη τρανσκριπτάση (αποδίδεται και ως αντίστροφη μεταγραφάση), η οποία μελετάται εδώ και περίπου μισό αιώνα και που κάνει αυτή την μεταγραφή του rna σε dna εφικτή. Οι ρετροιοί (ιοί rna με πιο διάσημο εκπρόσωπο τον hiv) περιέχουν οι ίδιοι αυτή την πρωτείνη έτσι ώστε το rna τους να μεταφράζεται σε ανθρώπινο dna, αλλά δεν είναι οι μόνοι. Διάφοροι άλλοι rna ιοί περιέχουν το ένζυμο αυτό (όπως αυτός της ηπατίτηδας β), αλλά σαρπράιζ!, και οι ανθρώπινες γονιδιακές ακολουθίες Line-1, οι οποίες υποτίθεται πως αποτελούν απομεινάρια αρχαίων επιμολύνσεων με ιούς rna. Είναι κάτι σαν ενδογενείς, συμβιωτικοί ρετροιοί και υπολογίζεται πως αποτελούν το 8% του ανθρώπινου γoνιδιώματος. Το πόσο συχνά και με τι σκοπό, παράγει το ίδιο μας το σώμα, μέσω των γενετικών ακολουθιών Line-1, την ανάστροφη τρανσκριπτάση, είναι εξαιρετικά θολό. Μια σχετικά πρόσφατη έρευνα πάντως (https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.12.12.422516v1.full.pdf) τεκμηριώνει μερικές σπάνιες περιπτώσεις που τμήματα του rna του sars-cov-2 εγγράφονται στο ανθρώπινο dna. Δεν είναι ξεκάθαρο πως συμβαίνει κάτι τέτοιο, αν ευθύνονται οι ακολουθίες Line-1, η πολυμεράση-θ (ένα ένζυμο που χρησιμοποιείται στον ανθρώπινο οργανισμό για γενετικές επιδιορθώσεις), ή κάποια άλλη άγνωστη ακόμα διαδικασία. Το σίγουρο είναι πως κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί πολύ πιο εύκολα σε κάποιον που έχει ήδη μολυνθεί με ένα ρετροιό, ακόμα και αν δεν έχει πλέον ενεργή μόλυνση. Σε φορείς hiv για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί ενσωμάτωση τμημάτων rna του sars-cov-2 σε ανθρώπινο dna.
Αν κάτι τέτοιο είναι πιθανό για ένα φυσικό ιό, του οποίου το rna είναι εξαιρετικά ασταθές και δε μπορεί να παραμείνει παρά για ελάχιστο διάστημα στο κύτταρο πριν αποσυντεθεί, είναι σίγουρα ακόμα πιθανότερο για το rna των εμβολίων, το οποίο έχει κατασκευαστεί ώστε να αντέχει παραπάνω.
Πράγματι πρόκειται για μια πολύ μικρή πιθανότητα: να βρεθεί ταυτόγχρονα το rna του εμβολίου με το σπάνιο ένζυμο στο ίδιο σημείο του κυττάρου, κοντά στον πυρήνα του. Μπορεί και να΄ναι στην περιοχή του ένα στα 10 δισεκατομμύρια. Αλλά μιλάμε για 30 τρισεκατομμύρια κύτταρα στο ανθρώπινο σώμα και δισεκατομμύρια εμβολιαστικών δόσεων με εκατομμύρια νανοσωματιδίων πειραγμένου rna η κάθε μια: σε τέτοια νούμερα, το εξαιρετικά απίθανο, γίνεται σχεδόν βέβαιο. Οι συνέπειες απο τη ενσωμάτωση του εργαστηριακού rna στον ανθρώπινο οργανισμό, είναι οι ίδιες με αυτές των εμβολίων dna, που περιγράφηκαν παραπάνω, δηλαδή, άγνωστες.
Γενετικές νανοσυσκευές
Οι δυο διαφορετικές οικογένειες εμβολίων, crispr dna και mrna, έχουν πολύ περισσότερα κοινά απ΄ότι διαφορές. Καταρχάς αμφότερες στηρίζονται στη γενετική μηχανική: τη γονιδιακή δηλαδή παρέμβαση με στόχο την αλλαγή της φυσιολογίας ενός οργανισμού. Το γεγονός πως δεν υπάρχει άμεση τροποποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος (αν και υπάρχουν πολλές επιφυλάξεις για την έμμεση) δεν μετριάζει την επικινδυνότητα της πειρατείας των ανθρώπινων κυττάρων από γενετικά τροποποιημένους παράγοντες. Να θυμίσουμε πως δόθηκαν μακροχρόνιοι και σκληροί αγώνες ώστε -τουλάχιστον στην ΕΕ- να απαγορεύεται η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων φυτών που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση. Αυτό που απαγορεύτηκε δηλαδή για το μαρούλι, επιτράπηκε για τους ανθρώπους.
Τόσο τα dna, όσο και τα mrna εμβόλια, δεν έχουν λάβει κανονική άδεια χρήσης, από κανένα αρμόδιο οργανισμό. Η χρήση τους χαρακτηρίζεται πειραματική και το στάδιο τρία των δοκιμών τους αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2022 για κάποια και του 2023 για κάποια άλλα. Μ΄άλλα λόγια, ο παγκόσμιος πληθυσμός χρησιμοποιείται επίσημα ως πειραματόζωο.
Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, αμφότερα -και εν αντιθέσει με κάθε άλλο εμβόλιο στην ιστορία- μετατρέπουν τα ίδια τα κύτταρα σε εργοστάσια παραγωγής παθογόνων. Γεγονός που γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο υπό το φως σχετικά πρόσφατων μελετών που αποδίδουν στην ίδια την πρωτεϊνική ακίδα του sars-cov-2 -αυτής που εξαναγκάζονται να παράξουν τα ανθρώπινα κύτταρα- ένα μεγάλο μέρος των θανάσιμων επιπλοκών του ιού. Ακόμα και αποκομμένη από τον υπόλοιπο ιό, η πρωτεινική ακίδα, βλάπτει μεγάλο μέρος των ανθρώπινων οργάνων. (https://www.salk.edu/news-release/the-novel-coronavirus-spike-protein-plays-additional-key-role-in-illness/ ). Απο τα 5 διαθέσιμα dna και rna εμβόλια, υποτίθεται πως μόνο αυτό της astra zeneca παράγει πανομοιότυπη ακίδα με αυτή του ιού – στα άλλα 4 υπάρχουν μικρές μεταλλάξεις, που είναι ωστόσο άγνωστο κατά πόσο επηρεάζουν την παθογόνο δράση της.
Διάφοροι ειδικοί διαβεβαιώνουν πως η ακίδα που παρασκευάζεται στα κύτταρα μένει ως επί τω πλείστον στο σημείο του εμβολιασμού. Η πραγματικότητα βέβαια δείχνει να τους διαψεύδει: σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 20 μάη στο Oxfrod Academic, η ακίδα βρέθηκε σε ανιχνεύσιμες ποσότητες στο αίμα σε 11 απο τους 13 συμμετάσχοντες, ήδη απο την πρώτη μέρα μετά τον εμβολιασμό τους. (https://academic.oup.com/cid/advance-article/doi/10.1093/cid/ciab465/6279075 ).
Προφανώς και είναι νωρίς ακόμη για να εξαχθούν κάποια ασφαλή συμπεράσματα σχετικά τόσο με την επικινδυνότητα της ακίδας, όσο και με το εύρος της διασποράς της στο ανθρώπινο σώμα. Η δημοσίευση μιας μελέτης από μόνη της δε λέει και πολλά για την ορθότητα των ισχυρισμών της. Αυτό που για την ώρα μπορούμε να κρατήσουμε είναι πως βαδίζουμε σε αχαρτογράφητες περιοχές και το αφήγημα των ειδικών που θέλει την ακίδα που προκαλείται απο τα εμβόλια να παραμένει στην επιφάνεια των κυττάρων και να μην εντοπίζεται πέρα από το σημείο εμβολιασμού και το συκώτι, έχει πάρα πολλά κενά.
Οι μέχρι τώρα παρενέργειες στον ανθρώπινο πληθυσμό είναι πάνω κάτω ίδιες. Τα dna προκαλούν περισσότερες θρομβώσεις ενώ τα mrna προηγούνται σε καρδιακές επιπλοκές. Η θνησιμότητα ωστόσο και οι γενικότερες σοβαρές επιπλοκές τους είναι περίπου ίδιες και υπερδεκαπλάσιες (για την ακρίβεια έως και τριάντα φορές μεγαλύτερες) απο το μέσο όρο κάθε άλλου εμβολίου. Μέχρι και τις 22 Μαίου του 2021, έχουν καταγραφεί επίσημα 12.184 θάνατοι και 1.196.190 επιπλοκές στην ευρώπη. Και αυτό παρά την υπολειτουργία του συστήματος της κίτρινης κάρτας (πόσοι στ΄αλήθεια ενημερώονται για την ύπαρξη του συστήματος αυτού πριν τον εμβολιασμό τους;) το οποίο αγνοείται ακόμα και από πολλούς γιατρούς.
Σε όλες σχεδόν τις χώρες παγκοσμίως, παρατηρείται αύξηση θανάτων και κρουσμάτων σε άμεση συσχέτιση με την έναρξη των μαζικών εμβολιασμών. Σε κάποιες χώρες, όπως το γιβραλτάρ, η χιλή, τα ηαε ή το νεπάλ, η συσχέτιση είναι πραγματικά ανατριχιαστική. Έχω αναφερθεί σε διάφορα παλιότερα ποστ στο θέμα αυτό, αξίζει ωστόσο να δει κανείς και το άρθρο (https://vaccineimpact.com/2021/french-medical-doctor-covid-19-injections-increasing-deaths-and-new-infections-the-evidence-is-overwhelming/ ) της γαλλίδας γιατρού Gerard Delepine. Γενικά, παρατηρείται μια εξασθένιση του ανοσοποιητικού έως και 20-30 μέρες μετά την πρώτη δόση και αυξημένη θνησιμότητα από 2 έως και 6 εβδομάδες μετά την έναρξη των μαζικών εμβολιασμών. Το μοτίβο είναι λίγο πολύ το ίδιο παντού, έτσι ώστε η πιθανότητα να έχουν συμπέσει απλά τα εμβολιαστικά προγράμματα με κάποιο επιδημικό κύμα, να είναι πολύ μικρή.
Ωστόσο, μετά από αυτό το διάστημα 3-6 εβδομάδων απότομης αύξησης θανάτων, η θνησιμότητα πέφτει σε φυσιολογικά επίπεδα και μάλιστα όπως μπορούμε να δούμε σε χώρες με μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη, όπως η αγγλία ή το ισραήλ, οι επίσημες καταγραφές κρουσμάτων και θανάτων κόβιντ πέφτουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Αν και δε μπορεί να αγνοηθεί η επίδραση των καιρικών συνθηκών ή η αναμενόμενη πτώση των θανάτων μετά απο μια κορύφωση θνησιμότητας, τα επίσημα τουλάχιστον δεδομένα (ας κρατάμε μικρό καλάθι για την αξιοπιστία τους) δείχνουν πως τόσο τα dna, όσο και τα mrna εμβόλια, μετά και τη 2η δόση τους προσφέρουν όντως -μια κάποια τουλάχιστον- προστασία από κόβιντ.
Αυτό όμως που επίσης κάνει τις συγκεκριμένες γενετικές πλατφόρμες να διαφέρουν απο κάθε άλλο γνωστό εμβόλιο και να είναι πιο κοντά στο φάρμακο μάλλον, παρά στο εμβόλιο, είναι τα αυξημένα ποσοστά μόλυνσης μετά τον εμβολιασμό, όσο και τη δυνατότητα μετάδοσης του ιού. Όντως οι νοσηλείες μειώνονται μετά και τη δεύτερη δόση τους, αλλά είναι εντελώς ασαφές το κατά πόσο αποτρέπουν τη μετάδοση του ιού. Με άλλα λόγια, η συνεισφορά τους στο περιβόητο ανοσολογικό τείχος προστασίας είναι αμφισβητήσιμη.
Ένα επίσης πολύ σημαντικό θέμα, και των δυο τύπων εμβολίων, είναι η χορηγησή τους ακόμα και σε ανθρώπους που έχουν περάσει τον ιό και χωρίς μια πρωτύτερη καταμέτρηση των αντισωμάτων. Είναι πραγματικά παράξενο πως καμία αρχή στην ευρώπη δε συστήνει τον υπολογισμό των αντισωμάτων, τουλάχιστον για όσους υπάρχει βεβαιότητα ή ισχυρές ενδείξεις πως έχουν ήδη κολλήσει τον ιό. Οι περιπτώσεις θανάσιμων φλεγμονών και υπεραντιδράσεων του ανοσοποιητικού σε ανθρώπους με ήδη αυξημένο αριθμό αντισωμάτων είναι πολλές και αν δεν αλλάξει το καθεστώς χορηγησής τους, αναμένεται να αυξηθούν.
Οι επιπλοκές των εμβολίων είναι σαφώς περισσότερες σε νεαρότερες ηλικίες. Κάτι που είναι αναμενόμενο, ένεκα του πιο ζωηρού ανοσοποιητικού των πιο νέων ανθρώπων και που όμως γίνεται ιδιαίτερα ανησυχητικό με την αδιανόητη επιμονή των περισσότερων χωρών για τον μαζικό εμβολιασμό των παιδιών και εφήβων.
Παράλληλα με την, κοινή και στους δυο τύπους εμβολίων, πιθανότητα επιμόλυνσης του ανθρώπινου γενετικού υλικού υπάρχει και μια ίσως πιο σοβαρή, μεγάλη πιθανότητα επικίνδυνων γενετικών επιμολύνσεων, ή καλύτερα, μεταλλάξεων, άλλων ιών. Γενικά αυτός ο κίνδυνος ισχύει για όλα τα εμβόλια, ειδικά εν καιρώ πανδημίας. Καθώς οι συγγενικοί ιοί, ανταλλάσσουν εύκολα γονιδιακό υλικό όταν βρεθούν σε μια σχετική εγγύτητα και αυτός είναι και ένας βασικός παράγοντας της συχνής μετάλλαξης των ιών, η μόλυνση ενός εμβολιασμένου με τον sars-cov-2 ή με οποιοδήποτε κωρονοιό, μπορεί να επιφέρει μεταλλαγμένα στελέχη του ιού. Παρόλο που αυτό το ρίσκο ισχύει όπως αναφέρθηκε παραπάνω για όλα τα εμβόλια και είναι σχετικά μικρό, στην περίπτωση των dna και rna γενετικών πλατφορμών τα πράγματα είναι σαφώς πιο ανησυχητικά. Ενώ απο την ανταλλαγή γονιδίων πχ με ένα εξασθενημένο στέλεχος γρίπης ενός εμβολίου και ενός ιού του αναπνευστικού, το πιο πιθανό είναι να προκύψει μια μη βιώσιμη ή και λιγότερο επικίνδυνη μετάλλαξη, ένας τυχαίος και ακίνδυνος ιός του κρυολογήματος που θα εισχωρήσει στο κύτταρο όπου ήδη βρίσκεται κάποια γενετική νανοσυσκευή της astrazeneca ή της pfizer, η πιθανή ανταλλαγή γονιδίων είναι πιθανό να προσφέρει στον μέχρι τότε ακίνδυνο ιό τον εμπλουτισμό του με το πιο επικίνδυνο τμήμα του sars-cov-2: την πρωτεϊνική του ακίδα. Μια ακίδα με αξιοσημείωτες ικανότητες πρόσδεσης στους ανθρώπινους υποδοχείς ace-2 και που είναι απο μόνη της κύριος παράγοντας αγγειακών και άλλων βλαβών. Θα κατασκευαστεί δηλαδή μια εν δυνάμει θανάσιμη ιική απειλή από ένα τετριμμένο και ακίνδυνο ιό, από τους χιλιάδες που κυκλοφορούν κάθε τόσο στο ανθρώπινο σώμα. Με άλλα λόγια οι dna και mrna γενετικές πλατφόρμες, προσφέρουν απλόχερα σε οποιονδήποτε ιό εισχωρήσει στο ανθρώπινο σώμα, τον εμπλουτισμό του με ένα θανάσιμο υπερόπλο1. Πράγματι, οι πιθανότητες μιας τέτοιας μετάλλαξης είναι μικρές, αλλά και πάλι: μιλάμε για τρισεκατομμύρια νανοσυσκευών σε τρισεκατομμύρια κυττάρων, παγκοσμίως: το απίθανο μετατρέπεται σε στατιστικά βέβαιο.
Αυτό που επίσης θα πρέπει να έχουν κατά νου, όσοι σκοπεύουν να εμβολιαστούν, “για να τελειώνει όλη αυτή η ιστορία”, είναι πως οι συγκεκριμένες γενετικές πλατφόρμες, σε αντίθεση με τα παραδοσιακά εμβόλια, φαίνεται πως χρειάζονται διαρκείς ενισχύσεις και αναβαθμίσεις για να λειτουργούν. Ήδη, η ανάγκη και για τρίτη δόση για το εμβόλιο της moderna έχει ανακοινωθεί επίσημα, ενώ πιθανολογείται και η ανάγκη ετήσιας επανάληψης εμβολιασμών και για αυτά της pfizer. Δεν πρόκειται δηλαδή για ένα ρίσκο, που όπως πολλοί νομίζουν παίρνει κανείς άπαξ, αλλά αντίθετα για την είσοδο σε ένα νέο καθεστώς ύπαρξης όπου η υγεία εξαρτάται σε σχεδόν απόλυτο βαθμό απο τις αποφάσεις των μεγάλων φαρμακευτικών και βιοτεχνολογικών εταιρειών. Πρόκειται με άλλα λόγια για τον θρίαμβο, αυτού που χρόνια πριν είχε περιγραφτεί από τον ίλλιτς ως η απαλλοτρίωση του ανθρώπινου σώματος και της υγείας του απο ένα πλέγμα αλγοριθμικών μοντέλων και διαγνωστικών τεστ. Στο άμεσο γενετικά τροποποιημένο μέλλον η υγεία θα είναι ο δυσπρόσιτος στόχος ενός διαρκή αγώνα συμμόρφωσης με τις εκάστοτε εντολές των κρατών και εταιρειών.
Το κοινό χαρακτηριστικό και των δυο τύπων γενετικών ιατρικών συσκευών ωστόσο που πρέπει να μας προκαλεί τη μεγαλύτερη ανησυχία είναι το τεράστιο εύρος των πιθανών μακροχρόνιων συνεπειών. Από θανάσιμες φλεγμονές και επιπλοκές σχετιζόμενες με ade2 (autoimmune dependent enhancement) και γενικά αυτοάνοσων νοσημάτων, μέχρι διαβήτη τύπου ΙΙ, εκφυλιστικές ασθένειες και προβληήματα στην κύηση και την αναπαραγωγική λειτουργία. Γενικά οι διαταραχές στην λειτουργία του ανοσοποιητικού παίρνουν κάποιο χρόνο ώστε να εμφανιστούν ως ασθένειες, αυτοάνοσες ή μη. Και έχουμε να κάνουμε με μια διέγερση του ανοσοποιητικού με τρόπους που ποτέ άλλοτε δεν έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν. Στις πιθανές μελλοντικές εξάρσεις διαβήτη, αποβολών, νευρολογικών συνδρόμων ή πνευμονικών οιδημάτων, θα είναι δύσκολο, έως αδύνατο να γίνει μια αιτιολογική σύνδεση με τα εμβόλια.
Εν κατακλείδι ή πως μπλέξαμε έτσι
Είναι πραγματικά αδιανόητο το πως απο τις αρχές αυτής της πανδημίας, ενώ δεν υπήρξε σχεδόν καμία οργανωμένη προσπάθεια εύρεσης φαρμακευτικών σκευασμάτων -αντίθετα υπήρξαν οργανωμένες προσπάθειες λοιδορίας διαφόρων σκευασμάτων που προτάθηκαν- όλες οι χρηματοδοτήσεις και οι έρευνες στράφηκαν στην ανάπτυξη εμβολίων, παρόλο που μέχρι τώρα -αν και έγιναν πολλές προσπάθειες- δεν έχει καταφέρει να κυκλοφορήσει κανένα εμβόλιο για οποιοδήποτε μέλος της μεγάλης οικογένειας των κωρονοιών. Σε συνδυασμό με το ότι -τουλάχιστον στη δύση- εφαρμόστηκαν εξαρχής προωθημένες βιοτεχνολογικές τεχνικές, με μηδενικό σχεδόν ιστορικό δοκιμών, θα πρέπει να μας κάνει, ανεξάρτητα απο τις πιθανές τους παρενέργειας, εξαιρετικά επιφυλακτικούς απέναντι στα συγκεκριμένα σκευάσματα.
Παρόλα αυτά, ο εμβολιασμός παραμένει μια προσωπική απόφαση -ακόμη τουλάχιστον- και είναι απόλυτα κατανοητό πως για πολλούς ανθρώπους είτε λόγω επαγγέλματος είτε κατάστασης της υγείας τους, η επιλογή είναι μονόδρομος. Για τους υπόλοιπους όμως -και όσο ακόμη μπορούν να έχουν επιλογή: άνθρωποι με ιστορικά αυτοάνοσων, υπερευαίσθητου ανοσοποιητικού, αλλεργικών αντιδράσεων, γυναικολογικών προβλημάτων, με πρόθεση αναπαραγωγής ή κυοφορούντες, με ιστορικό θρομβοπενίας, ή με καρδιολογικά προβλήματα, θα ήταν καλό να αποφύγουν πάση θυσία το εμβόλιο. Ούτως ή άλλως είναι ήδη καλοκαίρι και οι πιθανότητες μόλυνσης με κωρονοιό, είναι μικρές. Ας περιμένουν τουλάχιστον μέχρι την επόμενη ιική σεζόν, κάπου το νοέμβρη (που πιθανώς θα αρχίσουν να εμφανίζονται και τα πρώτα σοβαρά περιστατικά ade) – ίσως μέχρι τότε να έχουν μπορέσει να παρουσιαστούν κάπως αξιόπιστα στοιχεία για τη δράση και τις παρενέργειες των εμβολίων. Για την ώρα η συντονισμένη προπαγάνδα και η λογοκρισία, δεν αφήνουν τέτοια περιθώρια.
Το ότι μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων επιλέγουν να ρισκάρουν τη ζωή τους και τη συνενοχή τους με μια αναδυόμενη δυστοπία, για να πάνε πιο ξέγνοιαστα διακοπές ή γυμναστήριο, είναι δείγμα του ολοένα και μεγαλύτερου διανοητικού εκφυλισμού του σύγχρονου υπήκοου. (Ας κοιτάξουν τουλάχιστον να αποφύγουν κάθε πιθανή ιική μόλυνση για 3 βδομάδες μετά τον εμβολιασμό τους). Οι υπόλοιποι όμως καλό είναι να αναβάλουν την αποφασή τους. Αν δεν ανησυχούν για την απώλεια της ελευθερίας τους, θα πρέπει τουλάχιστον να ανησυχούν για αυτήν της υγείας τους. Οι βιοτεχνολογικές πλατφόρμες είναι εντελώς καινούργιες και χωρίς κανένα στοιχειωδώς σοβαρό ιστορικό δοκιμών και η βιοτεχνολογία γενικά, πέρα από υποσχέσεις για θεραπεία του καρκίνου με θαυμαστά νανορομπότ και τη δυνατότητα να επιλέγετε το χρώμα ματιών του απογόνου σας, το μόνο που έχει παράξει μέχρι τώρα είναι διάφορα φυτικά τερατάκια που καταστρέφουν τα χωράφια και τα υπόλοιπα φυτά. Μόνο κέρδη και θάνατο δηλαδή. Και δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να θεωρήσουμε πως τώρα στοχεύει κάπου διαφορετικά.
1 το ότι ακριβώς αυτή η πρωτεϊνική ακίδα είναι το τμήμα του ιού στο οποίο επικεντρώνονται πολλές μελέτες για να επιχειρηματολογήσουν περί εργαστηριακής κατασκευής του ιού, είναι κάτι που πρέπει να κρατήσουμε ως πληροφορία. Η συγκεκριμένη ακίδα, δείχνει όντως να είναι αφύσικα καλά εξοπλισμένη για να μολύνει και να βλάπτει τον ανθρώπινο οργανισμό.
2 περισσότερα σχετικά με το ade: https://diariesofinfection.wordpress.com/2020/12/21/2020-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bb%cf%8c%cf%80%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b9-%ce%b5%ce%bc%ce%b2%cf%8c%ce%bb%ce%b9%ce%b1/
Μερικές προτάσεις για περαιτέρω αναγνώσματα:
1. https://leftlockdownsceptics.com/2021/05/have-you-had-your-jab-yet-part-1/
2. https://anatopia.files.wordpress.com/2021/05/74.embolia-fakos-vellot_compressed.pdf
4. https://www.cureus.com/articles/55228-covid-19-vaccine-and-hyperosmolar-hyperglycemic-state
5. http://www.ectrx.org/detail/epub/1/1/1/0/1041/0
6. https://drmalcolmkendrick.org/2021/06/03/covid19-the-spike-protein-and-blood-clotting/
tiltrecordings@gmail.com
ANTICOVID -2020 